Przejdź do głównej treści Przejdź do wyszukiwarki
Fundacja "Myśląc Ojczyzna - Im. Ks. Infułata Ireneusza Skubisia"

Święci Europy Chrystusa

Utworzono dnia 07.02.2019

14 lutego obchodzimy święto świętych Cyryla i Metodego, apostołów Słowian i patronów Europy. W 2019 r. wybrzmi ono dobitnie, ponieważ mija właśnie 1150 lat od śmierci św. Cyryla. Z tej okazji na Jasnej Górze w dniach 13 i 14 lutego odbędzie się sympozjum poświęcone tym świętym, rozpoczynające III Międzynarodowy Kongres Ruchu „Europa Christi”

Cyryl i Metody, święci apostołowie Słowian, trwają w pamięci Kościoła razem z wielkim dziełem ewangelizacji, jakiego dokonali.

Co więcej, można stwierdzić, że pamięć ich za naszych czasów staje się jeszcze bardziej żywa i aktualna”. To pierwsze dwa zdania encykliki „Slavorum apostoli” Papieża Polaka z 2 czerwca 1985 r., która odnosi się właśnie do tych dwóch braci.

Ta pamięć teraz faktycznie staje się „jeszcze bardziej żywa i aktualna” za sprawą sympozjum „Święci Cyryl i Metody – patroni Europy. Wizja św. Jana Pawła II”. Organizuje je Ruch „Europa Christi”, którego założycielem i moderatorem jest ks. inf. Ireneusz Skubiś.

Warto zatem przyjrzeć się przesłaniu, które niesie ze sobą nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II zawarte w cytowanym powyżej dokumencie.

 

Posłańcy Ewangelii

Papież Polak w „Slavorum apostoli” przypomina historię życia św. Metodego oraz jego brata – św. Cyryla, którzy żyli w IX stuleciu. Nie historia jednak jest dla niego najważniejsza, ale misja, której się podjęli. Było nią ewangelizowanie Słowian Europy Środkowej, gdzie krzyżowały się wzajemne wpływy Wschodu i Zachodu.

Św. Jan Paweł II pisze, że „bracia Cyryl i Metody potrafili stać się apostołami Słowian w pełnym tego słowa znaczeniu”. „Prawda i moc ich mandatu misyjnego rodziły się z głębi tajemnicy Odkupienia, a ich dzieło ewangelizacyjne wśród ludów słowiańskich stanowiło ważne ogniwo w posłannictwie powierzonym Kościołowi powszechnemu przez Zbawiciela aż do końca czasów”. Dlatego też „uważali za rzecz naturalną zajmowanie jasnego stanowiska we wszystkich konfliktach, które wówczas nękały organizujące się społeczeństwa słowiańskie, i uznawanie za swoje nieuniknionych trudności i problemów owych ludów, które broniły własnej odrębności pod naporem militarnym i kulturowym nowego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego oraz usiłowały odrzucać obce im formy życia. Był to także początek poważniejszych rozbieżności, które w niepokojący sposób narastały pomiędzy chrześcijaństwem wschodnim i zachodnim”.

Zatroskani o głoszenie Dobrej Nowiny przede wszystkim podjęli dzieło przełożenia tekstów biblijnych, „które znali w języku greckim, na język ludów słowiańskich osiadłych w sąsiedztwie ich kraju i rodzinnego miasta. W wypełnianiu tego trudnego zadania pomagała im dobra znajomość języka greckiego i własnej kultury, równocześnie jednak starali się poznać dogłębnie język, obyczaje i tradycje ludów słowiańskich, wydobywając wiernie zawarte w nich ludzkie dążenia i wartości”. W tym wszystkim w sposób pokojowy budowali Kościół, który postrzegali jako jeden, święty i powszechny, choć w ich czasach nie brakowało różnorakich napięć i tarć. „W tym burzliwym okresie, naznaczonym także konfliktami zbrojnymi pomiędzy pogranicznymi ludami chrześcijańskimi, święci bracia z  Tesalonik zachowali mocną i pełną czujności wierność prawej nauce i tradycji doskonale zjednoczonego Kościoła” – czytamy w encyklice.

Chrześcijańska Europa

Jan Paweł II, który już w 1980 r. ogłosił świętych Cyryla i Metodego współpatronami Europy, zwrócił uwagę również na to, że dla współczesnego Kościoła bardzo pouczająca i przydatna jest „metoda katechetyczna i duszpasterska, jaką stosowali w swojej działalności apostolskiej pośród ludów, które dotychczas nie uczestniczyły w sprawowaniu tajemnic Bożych w języku rodzimym ani nie słyszały słowa Bożego głoszonego w pełnej zgodzie z ich mentalnością i z uwzględnieniem konkretnych warunków, w jakich żyły”.

Papież podkreśla, że ewangeliczne orędzie „zostało przekazane przez głoszenie i katechezę w zgodności z odwiecznymi prawdami, a równocześnie dostosowane do konkretnej sytuacji historycznej. Dzięki misjonarskim wysiłkom obu świętych ludy słowiańskie mogły sobie po raz pierwszy uświadomić własne powołanie do uczestnictwa w odwiecznym planie Przenajświętszej Trójcy, w powszechnym planie zbawienia świata”.

Nasz rodak zaznacza, że działalność apostolska i misjonarska świętych Cyryla i Metodego to pierwsza i zarazem bardzo skuteczna ewangelizacja Słowian, która m.in. przygotowała grunt pod przyjęcie chrztu przez pierwszego historycznego polskiego władcę – Mieszka I. „Słusznie więc święci Cyryl i Metody zostali wnet uznani przez rodzinę ludów słowiańskich za ojców zarówno ich chrześcijaństwa, jak też ich kultury” – pisze Papież i precyzuje: „Ich dzieło stanowi wybitny wkład w tworzenie się wspólnych korzeni Europy, które dzięki swej trwałości i żywotności stanowią jeden z najmocniejszych punktów odniesienia, jakich nie może pominąć żaden poważny wysiłek zmierzający do zaprowadzenia nowej jedności kontynentu w naszych czasach”.

To bardzo ważna i cenna uwaga. Szczególnie w naszych czasach, kiedy Europa tak bardzo potrzebuje powrotu do swych chrześcijańskich korzeni, powrotu do Chrystusa jako Europa Chrystusowa. Dlatego w encyklice czytamy: „Od IX wieku, kiedy kształtował się nowy ład w Europie chrześcijańskiej, święci Cyryl i Metody niosą orędzie aktualne również dla naszej epoki, która w świetle licznych i złożonych problemów natury religijnej i kulturowej, państwowej i międzynarodowej szuka żywotnej jedności w prawdziwej wspólnocie różnorodnych części składowych. O dwóch głosicielach Ewangelii można powiedzieć, że charakteryzowało ich umiłowanie wspólnoty Kościoła powszechnego, tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie, a w nim – Kościoła partykularnego, który rodził się wśród narodów słowiańskich. Od nich płynie także zachęta dla chrześcijan i ludzi naszej epoki, aby razem budować jedność”.

Siła modlitwy

Papież Polak podsumowuje pokrótce prezentowaną encyklikę „Slavorum apostoli” zachętą do budowania Europy – „organizmu państwowego i kulturowego” – właśnie „jako wspólnoty wiary chrześcijańskiej”, ponieważ „być chrześcijaninem w naszych czasach oznacza być twórcą komunii w Kościele i w społeczeństwie”.

Kończy zaś Jan Paweł II ów dokument modlitwą, w której powierza Panu Bogu „dziedzictwo wiary narodów słowiańskich”. Dotarła ona do nich m.in. za pośrednictwem świętych Cyryla i Metodego. Dlatego też Ojciec Święty prosi, by za ich wstawiennictwem „cała Europa coraz bardziej odczuwała potrzebę jedności w wierze chrześcijańskiej oraz braterskiej wspólnoty wszystkich jej narodów; by mogła przezwyciężyć niezrozumienie i wzajemną nieufność, a także rozwiązać konflikty ideologiczne we wspólnym uznaniu prawdy i dać całemu światu przykład sprawiedliwego i pokojowego współżycia, opartego na wzajemnym szacunku i nienaruszonej wolności”.

 

 Ks. Jacek Molka 

 Niedziela Ogólnopolska 6/2019, str. 20

Kalendarz

Rok wcześniej Miesiąc wcześniej
Marzec 2024
Miesiąc później Rok później
Pon Wt Śr Czw Pt Sb Nie
26 27 28 29 1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Imieniny

Licznik odwiedzin:

W tym tygodniu: 21

W poprzednim tygodniu: 53

W tym miesiącu: 193

W poprzednim miesiącu: 193

Wszystkich: 26815

Zegar